Labrador retriever

Labrador retriever



Wpierw trochę historii.

Labradory Grupa VIII, Sekcja 1, wzorzec nr 122. Jest to grupa psów myśliwskich. Historia tej rasy jest mało znana, wiemy że przodkowie Labradorów wywodzą się ze wschodniej Kanady. Wiemy że w wielu podaniach z dziewiętnastego wieku, wspominane są psy dowodne występujące na kanadyjskich wybrzeżach padają tam nazwy psów takie jak Nowofundland oraz Labrador. Te psy były wykorzystywane do pracy, pomagały wyciągać sieci, aportowały przedmioty, oraz ratowały tonących. Przez co rybacy bardzo cenili te psy. Nazywane były też psami św. Jana. W Europie pierwsze kroki postawiły w 1870 roku, zostały sprowadzone przez lorda Malmesbury, który rozpoczął ich hodowlę. Dzięki Earla Malmesbury ta rasa zyskała dużą popularność wśród szlachty. Earl skupił się na ukierunkowaniu rasy na zdolność łowieckie. W 1903 roku Labrador został oficjalnie uznany za samodzielna rasa przez angielski klub kynologiczny.

Charakter

Ten wiecznie zadowolony pies jest jednym z najbardziej popularnych na świecie. Jego wesołe usposobienie, przyjacielski charakter i pełna radość z życia skradły nie jedno serce psiarza. Przedstawiciele tej razy są wrażliwi oraz bardzo przywiązani do rodziny, niestety źle znoszą samotność oraz izolację. Uwielbia dzieci, jest do nich cierpliwy i wyrozumiały. Niestety jak na takiego troskliwego psa musimy uważać i nadzorować jego kontakt z dziećmi. Pies jest mało uważny i może przewrócić dziecko. Jeżeli szukamy stróża do domu czy mieszkania to nie wybieramy tej rasy. Prędzej zaprzyjaźni się z obcą osobą niż ją przegoni z terenu. Mając psa tej rasy trzeba pamiętać o choć jednym dłuższym spacerem 1-2-godzinnym. Spacer musi być aktywny by zmęczyć psa, oczywiście można pracować z psem w domu.
Pamiętać również trzeba że jest to pies używany w myślistwie. Psy te zostały wyhodowane do aportowania i to jest ich żywiołem. Mają tak zwane miękkie pyski do aportowania przez co były cenione bardzo przez brytyjskich arystokratów. Psy te dalej wykorzystywane są myślistwie ich rolą jest przynoszenie w pysku martwych ptaków. Pies dobrze sprawi się w zadaniach wymagających zwinności. Pies powinien mieć możliwość aportowania zabawek w wodzie lub na lądzie.

Zdrowie

Długość życia tej rasy wynosi około 12 lat. Niestety podatne są na kilka chorób takich jak dysplazja stawów biodrowych oraz łokciowych, zdarza się również młodzieńcze zapalenie kość, osteochondroze. Psy te cierpią również na choroby oczy takie jak jaskrę, postępujący zanik siatkówki oraz dysplazję siatkówki. Musimy uważać na to by psa nie utuczyć. Niestety te psy mają tendencje do tycia poprzez swoje obżarstwo, prawie każdy właściciel powie że ten pies zjada wszystko co wpadnie pod jego nos. Po kąpielach w zimnej wodzie trzeba uważać, bo pies może nabawić się dolegliwości ogona, który staje się bezwładny, najprawdopodobniej przez podrażnienie zakończeń nerwowych u nasady ogona. Często nie należy się martwić, gdyż najczęściej ustępuje samoistnie. Zdarzają się również alergie oraz choroby uszu. Psy też mają skłonność do skrętu żołądka. Jak większość ras psów Labradory rzadko okazują ból przy dobrej obserwacji psa każdy właściciel pozna że psu może coś dolegać.

Wygląd

Psy osiągają w kłębie 56-57 cm, suki 45-56 cm. Labradory szacuje się w średniej wielkość rasy. Oczy psa są średniej wielkości, najczęściej brązowe lub orzechowe, o inteligentnym łagodnym wyrazie. Uszy nie są duże, przylegające do głowy. Głowa psa jest proporcjonalna do tułowia, wyraźnie zarysowana. Szyja jest mocna i gładka. Kończyny są długie, posiadają mocna kości. Tułów jest szeroki z dobrze zarysowanymi żebrami. Sierść jest krótka, gęsta, przylegająca, twarda w dotyku i oczywiście podszerstek nieprzepuszczający wilgoci. Ogon jest gruby i zwęża się ku końcowi. Pokryty jest krótkim grubym i gęstym włosem. Zad jest dobrze zarysowany, nieopadający. Kolor sierści biszkoptowe w odcieniach od jasnego po rude, czekoladowe lub wątrobiane oraz czarne. Zdażają się labradory srebrne tak zwane silver więcej o nich przeczytacie w innym artykule. Ogólnie pies jest mocnej budowy, zwarty, bardzo aktywny lubiący wodę.

Szkolenie

Psy nadają się dla niedoświadczonego opiekuna wychowanie nie jest łatwe lecz wymagają konsekwentnego właściciela. Wychowanie trzeba zacząć od szczenięcia. Labrador potrzebuje dużo ruchu. Można z nim ćwiczyć Obediance lud Dog Dancing (psi taniec) dobrze sprawdzą się również jako psy śledcze czy polujące. Warto na spacerach bawić się z psem w aportowanie lub szykanie przysmaków.

Przewodnik osoby niewidomej.

Labrador sprawdza się jako psi przewodnik osoby niewidomej. Osoby niewidome potrzebują pomocy w codziennym życiu, psi przewodnik bardzo im w tym pomaga. Psy muszą przejść specjalne szklenie, aby wiedzieć, jak zareagować na poszczególne komendy. Oczywiście nie jest to wszystko. By pracować pies musi poznać wiele komend, dużo zależy od zakresu jego pracy. Psy te muszą wiedzieć, w jakich miejscach przejść przez jezdnię czy wejść po schodach lub jak zachować się w konkretnych miejscach. Dzięki szkoleniu oraz przystosowaniu psa do nowych miejsc pies może być ze swoim podopiecznym nie tylko podczas poruszania się po miejscach dobrze znanych, lecz i nowych. By pies mógł dobrze pomagać człowiekowi musi stworzyć z nim więź emocjonalną. Trzeba pamiętać, że tak wyszkolony pies może zareagować różnie w sytuacji nieprzewidywalnej, jest to dalej zwierze. Człowiek nie może w pełni oddać się psu pod opiekę. Również trzeba pamiętać że to dalej pies, który potrzebuje zabawy, czułość i akceptacji.

Podsumowując

Labradory to średniej wielkość kochane przez ludzi a zwłaszcza dzieci psy. Są to mądre, towarzyskie psy które dobrze socjalizowane i wyszkolone mogą być idealnym towarzyszem każdej rodziny. Trzeba pamiętać by poświęcić mu czas na zabawę i trening.